"ΓΡΑΜΜΗ ΜΕΤΑΞΑ" -ΤΟ ΡΟΥΠΕΛ και οι Γερμανικές δυνάμεις φθάνουν στην Αθήνα 27 Απριλίου 1941

Η «Γραμμή Μεταξά» αποτελείται από 21 μόνιμα οχυρά και εκατοντάδες ημιμόνιμα και επιφανειακά, που φράσουν τις υποχρεωτικές διαβάσεις, από το Βουλγαρικό έδαφος προς την Ελλάδα.. Εκτείνονταν σε μήκος 215 χλμ. μεθοριακής γραμμής και έχουν τα ονόματα Ρούπελ, Ιστίμπει, Λύσσε, Νυμφαία, κλπ..
Τα οχυρά έγιναν για να αντιμετωπίσει ο ελληνικός στρατός τους Βουλγάρους, που είχαν πάγια τακτική την κατάκτηση ελληνικής γης και την έξοδο τους στο Αιγαίο.

Ο κίνδυνος θα μπορούσε να προέλθει επίσης και στην περίπτωση που θα επιτίθεντο στην Ελλάδα οι Γερμανοί, και οι Βούλγαροι επωφελούμενοι από την επίθεση του Αξονος. θα επετίθεντο και αυτοί. Δεν πρέπει να λησμονείται η ασαφής θέση της Βουλγαρίας κατά τον Β' Π. Πόλεμο, η γνωστή θέση της έναντι της Γερμανίας στον πρώτο Π.Πόλεμο και η τελική προσχώρησή της στον Αξονα, την 1 Μαρτίου 1941, δηλαδή 46 μέρες πριν επιτεθούν οι Γερμανοί στην Ελλάδα.

Ονομάσθηκε «Γραμμή Μεταξά» όχι μόνο γιατί στο μεγαλύτερο μέρος της κατασκευάστηκε στη διάρκεια της 4ης Αυγούστου, αλλά γιατί και ο ίδιος ο Μεταξάς, που είχε σχεδιάσει τις μάχες του Β' Βαλκανικού Πολέμου, το καλοκαίρι του 1913, είχε γνωρίσει από κοντά την φυσική μορφή της περιοχής και την αδυναμία των εκτεταμένων συνόρων της Ελλάδος προς την Βουλγαρία.
Η κατασκευή τους είχε αρχίσει το 1914, με σχέδια του Αντισυνταγματάρχη τότε, Ιωάννη Μεταξά, ο οποίος είχε εκπονήσει τη μελέτη τους, ως Διευθυντής της Β' Επιτελικής Διεύθυνσης.
(Ημερολόγιο 2 τόμος).

Ο Μεταξάς για να παρακολουθήσει την εξέλιξη των εργασιών το 1939 που όταν άρχισαν τα έργα, επισκέφθηκε τα εργοτάξια ο ίδιος προσωπικά, με άκρα μυστικότητα. Ακόμα και οι εργάτες που τα έσκαψαν προέρχονταν από την Πελοπόννησο και άλλες μακρινές περιοχές ώστε να μην γνωρίζουν, σε ποιό σημείο της Ελλάδας γίνονταν τα οχυρά  και από αυτούς να διαρρεύσει το μυστικό της κατασκευής τους. Το σχέδιο επέτυχε και οι Γερμανοί βρέθηκαν προ εκπλήξεων. Τεράστιο όγκοι χώματος μετακινήθηκαν, χαράδρες εξαφανίστηκαν,  και το έδαφος έχασε την μορφή που είχε. Δύο -τρείς σειρές  συρματόπλεγμα κύκλωνε το κάθε οχυρό και καμουφλαρίστηκε. Ολο το έργο έγινε από ελληνικά χέρια, με ελληνικά υλικά τα τσιμέντα Τιτάν και από Ελληνες αξιωματικούς. 

Ο στρατηγός Σράιμπερ που εκ των υστέρων, μετά την παράδοση, διατάχθηκε να μελετήσει την κατασκευή τους, χαρακτήρισε την Γραμμή Μεταξά ανώτερη από την αντίστοιχη Γαλλική Μαζινό.  Παρείχαν σωστή θέση, άριστη κάλυψη και προσαρμογή πυρών από το έδαφος.

Η πλήρη τους μορφή, έκταση και κατασκευή με εξαιρετικά ανθεκτικό τσιμέντο μεγάλου πάχους, έγινε ώστε να αντέχουν σε ισχυρές βόμβες,  κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Κάθε μόνιμο οχυρό αποτελείτο από πλήθος υπογείων χώρων που επικοινωνούσαν μεταξύ τους με διαδρόμους.
Ενα οχυρό έπρεπε να εξασφαλίζει αυτάρκεια και να μπορούν να ζήσουν οι υπερασπιστές του ακόμη και όταν είχε κυκλωθεί.
Συνήθως περιλάμβανε πολυβολεία, πυροβολεία, αντιαεροπορικά πυροβολεία, ολμοβολεία, παρατηρητήρια, προβολείς, χειρουργείο, υπόγειους θαλάμους ανδρών, χώρος τροφίμων, ύδρευση και αποχέτευση, υπόγειες αποθήκες πυρομαχικών, σταθμό διοικήσεως, εγκαταστάσεις αερισμού, ασύρματο και υπόγειο τηλεφωνική υπηρεσία με άλλα οχυρά, μυστικές εξόδους για ενέργεια αντεπιθέσεως εκ μέρους της φρουράς του οχυρού.

Τα οχυρά προσβλήθηκαν από τα Γερμανικά στρατεύματα και κράτησαν αντίσταση με τους 7000 ήρωες υπερασπιστές τους. Στην Μάχη των Οχυρών οι Γερμανοί έχασαν 679 αξιωματικούς και 10.489 στρατιώτες. Τα οχυρά παραδόθησαν μετά την κατάληψη της Θεσσαλονίκης από τους Γερμανούς.  Δεν έπεσαν. Οι ηρωικοί υπερασπιστες απέσπασαν τον παγκόσμιο έπαινο εχθρών και συμμάχων . Η συνθηκολόγηση δεν ήταν απόρροια ήττας αλλα οφειλόταν στην κατάρρευση του γιουγκοσλαυικού μετώπου.
Το Ρούπελ που σήμερα είναι επισκέψιμο ως Μουσείο είχε 6.500 χιλιόμετρα υπογείων χώρων και διαδρόμων, το Ιστίμπει σε απόσταση 250 μέτρα από τα σύνορα είχε 2.300 υπογείες στοές .

Στις 6 Απριλίου άρχισε ο Ελληνογερμανικός πόλεμος . Ο Γερμανός Πρέσβυς στην Αθήνα, Ερμπαχ, ανακοίνωσε στον Α. Κοριζή ότι ο Γερμανικός στρατός ετοιμαζόταν να  εισβάλει και ο Κοριζής επανέλαβε το ΟΧΙ του Μεταξά, το ΟΧΙ των Ελλήνων.

Στις 5.15 το ίδιο πρωί, οι Γερμανοί εφαρμόζοντας τον «αστραπιαίο πόλεμο», blitzkrieg, εισέβαλαν ταυτόχρονα στην Γιουγκοσλαυία και στην Ελλάδα, ενώ τα γερμανικά αεροπλάνα βομβάρδιζαν την Αθήνα, τον Πειραιά κα τον Ναύσταθμο.

Στα σύνορα, στις Μάχες από το Μπέλες έως το Νέστο, οι υπερασπιστές των οχυρών Νυμφαίας, Εχίνου, Λίσσε, Περιθωρείου, Ρούπελ, Ιστίμπει αλλά και στα μεμονωμένα οχυρά της  «ΓΡΑΜΜΗΣ ΜΕΤΑΞΑ», εδόθησαν ηρωικές μάχες. Η δεύτερη τεθωρακισμένη γερμανική μεραρχία θα παρακάμψει τα οχυρά και θα κινηθεί προς νότο μέσα από την κοιλάδα του Αξιού και τα μεσάνυκτα της 8ης Απριλίου οι Γερμανοί εισήλθαν στη Θεσσαλονίκη.

Ο Παπάγος έδωσε διαταγή, στους υπερασπιστές της γραμμής Μεταξά, να συνθηκολογήσουν. Το Ρούπελ παραδόθηκε αλλά οι κατακτητές παρουσίασαν όπλα στους κατακτημένους που εξέρχονταν από το φρούριο, από σεβασμό για την ηρωική τους αντίσταση.

Στις 18 Απριλίου ο Κοριζής αυτοκτόνησε και στις 19 τα βρετανικά στρατεύματα που είχαν συμπτυχθεί στις Θερμοπύλες αναχώρησαν από την Ελλάδα. Από αυτούς 3000 έπεσαν μαχόμενοι, 9.000 αιχμαλωτίστηκαν ή θεωρήθηκαν χαμένοι.

Στα σύνορα ο στρατηγός Τσολάκογλου, Διοικητής Γ' σώματος στρατού  παρά την ενάντια διαταγή του Παπάγου, συνθηκολόγησε με τον Διοικητή της τεθωρακισμένης μεραρχίας «Αδόλφος Χίτλερ», και υπέγραψε πρωτόκολλο ανακωχής. Το πρωτόκολλο προέβλεπε την άνευ όρων παράδοση του ελληνικού στρατού στους Γερμανούς και στους ηττημένους Ιταλούς, και υπογράφηκε στις 23 Απριλίου στην Θεσσαλονίκη.
Ο Στρατηγός Γεώργιος Τσολάκογλου έγινε Πρωθυπουργός στις 30.4.1941..

Ο βασιλεύς Γεώργιος και ο Παπάγος δεν αναγνώρισαν την συνθηκολόγηση και αναχώρησαν από την Αθήνα για την Κρήτη.

Στις 27 Απριλίου Γερμανικές δυνάμεις έφθασαν στην Αθήνα. Ένα μήνα αργότερα στις 20 Μαΐου έγινε η από αέρος επίθεση της Κρήτης με αλεξιπτωτιστές. Στις 22-23 Μαΐου ο Βασιλεύς και η Κυβέρνηση εγκατέλειψαν την Κρήτη που κατελήφθη οριστικά στις 30 Μαΐου.

Στις μάχες του «Αλβανικού Έπους» και του «Επους των Οχυρών της Γραμμής Μεταξά»,οι Έλληνες πολέμησαν με αυτοθυσία. Η φράση «Οι Ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες και όχι οι Έλληνες σαν ήρωες» έχει μείνει ιστορική και η σύγχρονη πεζογραφία και ποίηση εμπνεύσθηκε από τα υψηλά ιδανικά και το ψυχικό μεγαλείο των μαχόμενων Ελλήνων  που μέτρησαν 13.500 νεκρούς και 42.000 τραυματίες. Αυτούς και όλη την ηγεσία της 28ης Οκτωβρίου 1940, τον Βασιλέα Γεώργιο Β', τον Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά και τον Αρχιστράτηγο Αλέξανδρο Παπάγο, τιμούμε εκάστη 28η Οκτωβρίου, με παρελάσεις και αναμνήσεις των ιστορικών μαχών.  

Από στρατηγικής απόψεως η αντίσταση των Ελλήνων αδυνάτησε τον Αξονα, καθυστέρησε την Γερμανία από την επίθεση στην Ρωσία, με αποτέλεσμα την τελική της πανωλεθρία στις ρωσικές στέπες όταν ήρθε ο χειμώνας.

Η ομοψυχία των Ελλήνων όμως ήταν ένα όνειρο που έσβησε. Τώρα που η Ελλάδα την είχε περισσότερο ανάγκη, γιατί ο εχθρός βρισκόταν πλέον εντός των πυλών και η μάχη συνεχιζόταν, οι Έλληνες  θυμήθηκαν τις μεταξύ τους αντιθέσεις.  Ο Μεταξάς που ενέπνευσε την ομοψυχία δεν υπήρχε πλέον και η Ε.Ο.Ν, που αποτελούσε ένα ενοποιητικό στοιχείο, είχε πάψει να υφίσταται. Η αντίσταση κατά των κατακτητών έγινε από διάφορες ομάδες, που στήριζαν διαφορετικά συμφέροντα και ιδεολογίες και απέβλεπαν σε διαφορετικές εξελίξεις και γεωπολιτικές εντάξεις της Ελλάδος.
Η Νεολαία του Μεταξά, που έδωσε το παρόν στον πόλεμο έστω κατηργημένη, δημιούργησε αντιστασιακές οργανώσεις, όπως την ΣΠΙΘΑ  και το ΕΘΝΙΚΟ ΚΟΜΙΤΑΤΟ, ενώ πολλά μέλη της, ακολούθησαν άλλες οργανώσεις ανάλογα με το τόπο, τον χρόνο και τις κοινωνικές συγκυρίες εκάστου. 

Η σημασία της μάχης της Ελλάδας υπήρξε πολυσήμαντη για την Ιστορία της Ελλάδος της Ευρώπης και του Ευρωπαικού πολιτισμού.
Η αντίσταση της Ελλάδος στο ναζιστικό και φασιστικό τρόπο διακυβέρνησης, ήταν μια νίκη «του πνεύματος επί της ύλης» όπως την ανέμενε και την είχε χαρακτηρίσει ο Μεταξάς. Η νίκη των Ελλήνων κατέρριψε το μύθο του φασιστικού, αήττητου ολοκληρωτισμού, και έδωσε φτερά για μία ανασυγκρότηση σε νέες βάσεις. Η άνθιση της πνευματικής και κοινωνικής ζωής της, η διεθνής προβολή της και το κύρος της ρίζωσε στο αίμα αυτών των Ελλήνων που έδωσαν τη ζωή τους για μια ιδέα, του «ευ αγωνίζεσθαι» για την τιμή  και την δόξα της Πατρίδας.