28η Οκτωβρίου 1940 - Από το Ημερολόγιο του Ιωάννη Μεταξά

Ημερολόγιο του Ι.Μεταξά την 28η Οκτωβρίου 1940

28 Οκτωβρίου, Δευτέρα

Νύκτα στις τρείς με ξυπνούν, ο Τραυλός. Έρχεται ο Grazzi. -Πόλεμος! -Ζητώ αμέσως Νικολούδη, Μαυρουδή. -Αναφέρω Bασιλέα. -Καλώ Πάλαιρετ και ζητώ βοήθειαν Αγγλίας. -Κατεβαίνω 5 Υπουργικόν Συμβούλιον. Όλοι πιστοί και Μαυρουδής. -Όλοι πλην Κύρου. -Βασιλεύς. Περιφορά μαζί του. Φανατισμός του λαού αφάνταστος. -Μάχαι εις σύνορα Ηπείρου. -Βομβαρδισμοί. Σειρήνες. - Αρχίζουμε να τακτοποιούμεθα.Ο Θεός βοηθός!!  

 (Σημείωση: Τραυλός, είναι ο αρχιφύλαξ έξω από την οικία του Μεταξά.  Νικολούδης Θεολόγος, Υπουργός Τύπου και Τουρισμού. Μαυρουδής Νικόλαος, μόνιμος Υφυπουργός  Εξωτερικών. Mίκαελ Πάλαιρετ, Πρέσβυς Μεγάλης Βρεταννίας. Αλέξης Κύρου, τμηματάρχης Υπουργείου Εξωτερικών).

Η περιγραφή της επίδοσης του τελεσίγραφου από τον Εμμανουέλε Γκράτσι στον Ιωάννη Μεταξά την 28η Οκτωβρίου, είναι καταγεγραμμένη από πέντε ανθρώπους. Από τον Ιωάννη Μεταξά στο Ημερολόγιο του, από τον Εμ.Γκράτσι όπως την έζησε και από τους παρόντες Υπουργούς στο Υπουργικό Συμβούλιο της 5ης πρωινής της 28ης Οκτωβρίου 1940, Θεολόγο Νικολούδη, Κώστα Κοτζιά, Αμβρόσιο Τζίφο, που την άκουσαν από το στόμα του Ιωάννη Μεταξά. Η περιγραφή του Γκράτσι δεν διαφέρει από τις άλλες τέσσερις.

Ο Θεολόγος Νικολούδης, Υπουργός Τύπου και Τουρισμού, είναι ο πρώτος που άκουσε την εξιστόρηση όταν έφθασε στο σπίτι του Μεταξά, λίγο μετά την αναχώρηση του Γκράτσι. Εκεί έλαβε και τις εντολές για την σχετική δημοσίευση στον ημερήσιο τύπο της δευτέρας 28 Οκτωβρίου. Η περιγραφή αυτή δημοσιεύθηκε αργότερα και στην εφημερίδα Νίκη στις 30 Ιανουαρίου 1941.Είναι επίσης δημοσιευμένη σε μικρό έντυπο με τίτλο. «Ο Ι. Μεταξάς -4 άρθρα του Υπουργού κ. Θ. Νικολούδη».

Ο Κώστας Κοτζιάς, Υπουργός Διοικήσεως Πρωτευούσης,  την κατέγραψε και την δημοσίευσε στο βιβλίο του «Ελλάς ο πόλεμος και η δόξα της» α' έκδοση Νέα Υόρκη Ιανουάριος1942, β' έκδοση Νέα Υόρκη Απρίλιος 1944, γ' έκδοση Αθήνα 1947, (σελ.24). Στο έργο αυτό  περιγράφεται και το ιστορικό Υπουργικό Συμβούλιο στις 5.00 η ώρα τα χαράματα, στο οποίο οι Υπουργοί συνυπέγραψαν τα Διατάγματα για την Γενική Επιστράτευση κλπ.

Ο Εμμανουέλε Γκράτσι, έγραψε βιβλίο που εκδόθηκε στην Ρώμη το 1945. E.Grazzi. Il principio della fine, Roma, Editrice Faro. 7 Νοεμβρίου 1945 σ.σ.243-245. Στα ελληνικά κυκλοφόρησε με τίτλο «Η αρχή του τέλους» Εστία 1980, σ.σ.284-286. Στο βιβλίο αυτό ο Γκράτσι καταγράφει όλες τις συναντήσεις και συζητήσεις που είχε με τον  Ιωάννη Μεταξά, αρχίζοντας από την στιγμή που έφθασε στην Ελλάδα την άνοιξη του 1939. Από τον Εμ. Γκράτσι υπάρχουν επίσης 21 άρθρα δημοσιευμένα λίγους μήνες νωρίτερα στην εφημερίδα Giornale del Matino,  Ρώμη (28/7- 30/8). Η μετάφρασή τους βρέθηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδος και δημοσιεύτηκαν από τις εκδόσεις Παπαζήση το 2008,  με τίτλο «Ο  Γκράτσι γράφει για την ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδας». Το αναφερόμενο στην 28η Οκτωβρίου είναι  (άρθρο αρ.19, σελ.157 της 25 Αυγούστου 1945.

Ο Αμβρόσιος Τζίφος, Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, που παρέστη στο Υπουργικό Συμβούλιο της 5ης πρωινής άφησε ανέκδοτο κείμενό που βρίσκεται στα Γ.Α.Κ στο αρχείο του Ι. Μεταξά (Κ 065) και έχει εκδοθεί μαζί με τα άλλα ντοκουμέντα στο «Ημερολόγιο» του Ιωάννη Μεταξά, (4ος τόμος Αθήνα Ίκαρος, 1960. σελ. 746).

Η τελεσιγραφική διακοίνωσις που επιδόθηκε από τον Πρεσβευτή της Ιταλίας Εμ. Γκράτσι στον Ιωάννη Μεταξά, Πρωθυπουργό και Υπουργό των Εξωτερικών, την 3η πρωινή της 28ης Οκτωβρίου, έχει δημοσιευθεί μαζί με όλα τα έγγραφα, που αφορούν τις διπλωματικές σχέσεις Ελλάδος Ιταλίας, σε έκδοση του Βασιλικού Υπουργείου των Εξωτερικών το Δεκέμβριο του 1940, σε τέσσερις γλώσσες ελληνικά, γαλλικά, αγγλικά και γερμανικά.  με αριθ. 178. Ο ελληνικός τίτλος είναι : «Ελληνική Λευκή Βίβλος 1940 - η ιταλική επίθεσις κατά της Ελλάδος». Η γαλλική μετάφραση έχει τίτλο: «Livre Blanc Hellenique. Documents Diplomatiques. L' agression de l' Italie contre la Grece». 
Το τελεσίγραφο επιδόθηκε στον Ιωάννη Μεταξά σε γαλλική γλώσσα. Με βάση αυτά τα επίσημα έγγραφα και τα αντίστοιχα δημοσιεύματα των εφημερίδων έχουν έκτοτε συνταχθεί πολλά άλλα ιστορικά ή λογοτεχνικά βιβλία.

http://www.ioannismetaxas.gr/28nOktovriou.html

Ποιος είπε το ΟΧΙ...Ο Μεταξάς ή ο Ελληνικός Λαός;


Η ερώτηση αυτή, συνηθισμένη στα δημοσιογραφικά και τηλεοπτικά δεδομένα των τελευταίων χρόνων, έγινε και από την εφημερίδα «Καθημερινή» προς την Ιωάννα Φωκά. Η εφημερίδα δημοσίευσε τις απαντήσεις στο φύλλο της 27ης  Οκτωβρίου 2007. 
«Ποιός είπε το “ΟΧΙ”; »
Μα φυσικά ο ελληνικός λαός πολεμώντας με ηρωισμό και αυτοθυσία. Είπε το δικό του «όχι» ο κάθε Ελληνας και Ελληνίδα. Το «όχι» όμως προς τον Γκράτσι το είπε ο Ιωάννης Μεταξάς όταν ο Ιταλός πρέσβης τον επισκέφθηκε στην οικία του στις τρεις παρά δέκα τα χαράματα της 28ης Οκτωβρίου. Το είπε με την ηρωική φράση: «Alors cest la guerre» –«Επομένως έχουμε πόλεμο»– που ήταν το αποτέλεσμα και το αποκορύφωμα τεσσάρων ετών σοφής προετοιμασίας, του στρατού και των οπλισμών, του λαού και της ηθικής προπαρασκευής του, των διπλωματικών ενεργειών και συμφώνων, που ο Ιωάννης Μεταξάς είχε χειρισθεί μόνος του ως υπουργός των Εξωτερικών καθ’ όλη την τετραετία. Υπέγραψε σύμφωνα με τα βαλκανικά κράτη και την Τουρκία. Και με την Αγγλία, ήταν μεν σύμμαχος αλλά υπό τους όρους που ο ίδιος ο Μεταξάς της έθετε, για την καλύτερη ασφάλεια της Ελλάδος.
Στο ημερολόγιό του ο Ιωάννης Μεταξάς περιγράφει και όλες τις άλλες διπλωματικές ενέργειες και συνομιλίες του με τον Ιταλό πρέσβη (παράλληλα και στο βιβλίο του Γκράτσι) που μεσολάβησαν μέχρι την πρωινή επίσκεψη της 28ης, προκειμένου να διατηρήσει ένα ήπιο κλίμα με τους Ιταλούς και να μην τους προκαλέσει, ακόμα και να τους παραπλανήσει, ενώ συγχρόνως πυρετωδώς προετοίμαζε το έθνος.
Η «γραμμή Μεταξά», που αναφέρεται σε όλα τα στρατιωτικά συγγράμματα του κόσμου με τα 21 μόνιμα οχυρά της σε μήκος 200 χιλιομέτρων συνόρων από το Μπέλες μέχρι τον Νέστο και τα εκατοντάδες ημιμόνιμα, δεν κατασκευάστηκε σε μία νύχτα. Καιρός να πούμε την αλήθεια στον δοξασμένο ελληνικό λαό και να μην τον υποτιμάμε με ψέματα για έργα που εκείνος κατασκεύασε.
Οσο για την απόφαση του Ιωάννη Μεταξά, για την στάση της Ελλάδος κατά των δύο δυνάμεων του Αξονα, ούτε αυτή του την υπαγόρευσε ο ελληνικός λαός, όπως μερικοί ισχυρίζονται. Την απόφαση αυτή, που ήταν καθαρά προσωπική του και με ευθύνη απέναντι στην ιστορία της Ελλάδος, στις παραδόσεις της και στον όρκο του του αξιωματικού, την πήρε μόνος του 18 μήνες προ του τορπιλλισμού της «Ελλης».
Στο ημερολόγιό του ο Ιωάννης Μεταξάς γράφει: «12 - 19 Μαρτίου 1939… Τι εβδομάδα! - Τώρα όμως θα κινηθή ο Μουσολίνι; Μπορεί να μην κινηθή; Και τι έχουμε να υποστούμε εμείς; Ανησυχίες μου φοβερές απόψε. 18 Μαρτίου. Φοβερά απόφασίς μου εν περιπτώσει Ιταλικής απειλής. 20 Μαρτίου. Ησυχωτέρα κατάστασις. - Αλλά υπερήφανος δι’ απόφασίν μου».
Από εκείνη την στιγμή και έπειτα περιμένει εναγωνίως την στάση της Ιταλίας με τη βεβαιότητα ότι έρχεται και η σειρά της Ελλάδος να αντιμετωπίσει τις δυνάμεις του Αξονα.
Στο κείμενό του της 30ής Οκτωβρίου 1940, στις ανακοινώσεις του προς τους ιδιοκτήτας και αρχισυντάκτας του αθηναϊκού Τύπου στο Γενικό Στρατηγείο, συνοψίζει όλη την αλήθεια για την φοβερή του απόφαση. Η «Καθημερινή» είχε δημοσιεύσει παλαιότερα αυτό το κείμενο που θα έπρεπε να υπάρχει αυτούσιο στα σχολικά αναγνώσματα ιστορίας. Οσο για το ερώτημα γιατί ο Μεταξάς καθυστέρησε την επιστράτευση, θα πρέπει να θυμηθούμε ότι ήταν στρατηγός και ότι οι αποφάσεις του είχαν άμεση σχέση με την τέχνη του. Ο αιφνιδιασμός ήταν ένα βασικό όπλο των Ελλήνων εναντίον των Ιταλών, που τελικά πέτυχε. Η καθυστέρηση κάθε ημέρας στην επιστράτευση είχε ως αποτέλεσμα την οικονομία των στρατιωτικών δυνάμεων και δαπανών, απαραίτητο στοιχείο στρατηγικής για να αντέξουν στην μακρόχρονη σύρραξη. Αυτοί ήσαν οι λόγοι και ήταν και πάλι δικές του οι αποφάσεις.
Οι νίκες απέδειξαν την σωστή στρατηγική και τη σταθερή απόφασή του να πολεμήσει με κάθε τρόπο τον Αξονα. Στις 4 Ιανουαρίου 1941, σημειώνει και πάλι στο ημερολόγιό του: «Πολεμικόν Συμβούλιον... να υποταχθώμεν εις Χίτλερ; - Καλλίτερα να πεθάνωμεν... Συνεννόησις δις με Πάλαιρετ. 2α ... Αμφιβάλλει διά στάση Σέρβων… Στου Θεού το χέρι! Ολα γυρίζουν στο κεφάλι μου αλλά ατάραχος! Από Αγγλους εγκατάλειψις, από Γερμανούς επίθεσις. Ο χειμώνας απειλητικός. Θάρρος, θάρρος ας πέσωμεν σαν άνδρες». 25 μέρες αργότερα πεθαίνει.

Η 4η Αυγούστου, ο Μεταξάς και οι νέοι κάπηλοί του

Για τους Ελληνες ο φασισμός και ο ναζισμός είναι μωρία, σύμφωνα 
με όσα γράφει τις τελευταίες μέρες της ζωής του

Του Μιχαλη Ν. Κατσιγερα

Επέτειος σήμερα της 4ης Αυγούστου 1936 (και της άλλης, του 1789
βέβαια) και οι κάπηλοι του Ιωάννη Μεταξά βγήκαν στο μεϊντάνι να
πουλήσουν την πραμάτεια τους.

Το καθεστώς που προέκυψε από το ανακτορικό πραξικόπημα 
της 4ης Αυγούστου 1936 ασφαλώς δεν ήταν ολοκληρωτικό, όπως 
το χιτλερικό και το σταλινικό. Αλλωστε ολοκληρωτικό χαρακτήρα δεν 
είχε ούτε καν το φασιστικό κράτος του Μουσολίνι στο απόγειό του, 
κι ας ήταν αυτός ο ίδιος που είχε επινοήσει τον όρο stato totalitario. 
Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου ήταν μια συντηρητική δικτατορία
του Βασιλέως Γεωργίου Β’. Η πολιτική διαχείρισή της είχε ανατεθεί
στον παλαιόθεν αντικοινοβουλευτικό Μεταξά. Εναν στρατιωτικό ο 
οποίος, διαθέτοντας ως υπόβαθρο την παιδεία των μορφωμένων και
ανοικτών στην Εσπερία Ελλήνων του μεταιχμίου του 19ου προς 
τον 20ό αιώνα ήταν προικισμένος με τον ρεαλισμό του επιτελικού 
αξιωματικού που τον είχε στερεώσει μέσα του η οδυνηρή επαλήθευση
των αρνητικών εκτιμήσεών του για την τύχη της Μικρασιατικής
Εκστρατείας.  Ακόμα, διέθετε οξύνοια πολιτική η οποία κατεφάνη 
το 1934 -και ενώ ακόμα τα σύννεφα του πολέμου δεν είχαν πυκνώσει 
πάνω από την Ευρώπη- με τη διατύπωση, από αυτόν τον δεδηλωμένο 
γερμανόφιλο, του δόγματος ότι η περιβαλλόμενη από θάλασσα και 
με χιλιάδες νησιά μεσογειακή Ελλάδα δεν θα ερχόταν σε αντίθεση με
την τότε θαλασσοκράτειρα Μεγάλη Βρετανία. Μάλιστα έχοντας 
επίγνωση της σταθερά μικρής (περί το 3%) εκλογικής δύναμης του
κομματιδίου του, των Ελευθεροφρόνων, κατάφερε, δύο χρόνια πριν 
από την διά της ψήφου της Βουλής ανάληψη της πρωθυπουργίας, να 
αναδειχθεί σε σημαντικό και πολιτικά υπολογίσιμο πλέον πόλο της 
πασχούσης από κρίση ηγεσίας Δεξιάς, ανοίγοντας σκληρό 
αρθρογραφικό πόλεμο από τις στήλες της «Καθημερινής» με τον 
Ελευθέριο Βενιζέλο, για τις ευθύνες του στον Εθνικό Διχασμό, 
ο οποίος του απαντούσε από τις σελίδες του «Ελευθέρου Βήματος».

Η συντηρητική δικτατορία του Γεωργίου Β’

Ωστε λοιπόν ο Μεταξάς δεν ήταν ένας εξωθεσμικής προέλευσης 
δικτάτωρ, ούτε βεβαίως προερχόταν από έναν χώρο του τύπου της 
με έντονες κοινωνικές αναφορές γαλλικής επαναστατικής Δεξιάς, 
αν και παρά τις σπουδές του στη Γερμανία, φαίνεται πως η 
καλλιέργειά του ήταν περισσότερο γαλλική, αφού αν κανείς διατρέξει 
τον κατάλογο της βιβλιοθήκης του διαπιστώνει ότι τα γαλλικά βιβλία
υπερτερούν σε αριθμό σαφώς των γερμανικών. Ηταν ένας
συντηρητικός αντικοινοβουλευτικός ηγετικός παράγων προερχόμενος 
από τα σπλάχνα του αστικού καθεστώτος ο οποίος, καθώς 
μεταφορικά διψούσε -όπως ο ίδιος είχε γράψει παλαιότερα- για να 
πιει «ολίγον αίμα κοινοβουλευτικόν», ανέλαβε αυτός να καταστείλει 
το δυναμικά τότε αναπτυσσόμενο κομμουνιστικό κίνημα, στην αρχή 
υπό κοινοβουλευτικό καθεστώς με την αξιοποίηση του βενιζελικού
ιδιωνύμου, και στη συνέχεια με το ανοιχτά αυταρχικό κράτος του 
καθεστώτος της 4ης Αυγούστου το οποίο διέθετε, πριν καν ακόμα 
επιβληθεί, την υποστήριξη των μεγάλων τότε συγκροτημάτων του 
αστικού Τύπου. Βέβαια ως πραγματιστής πολιτικός περιόριζε τον 
αντικομμουνισμό του στο εσωτερικό της χώρας και δεν δίσταζε να 
καλύπτει πολιτικά και διπλωματικά, έναντι των αιτιάσεων του 
διεθνούς φασιστικού στρατοπέδου, εκείνους τους Ελληνες
εφοπλιστές που τα καράβια τους μετέφεραν όπλα από την 
Σοβιετική Ενωση στους Δημοκρατικούς της Ισπανίας σπάζοντας 
το εμπάργκο. Ο Μεταξάς γνώριζε πόσο επισφαλής σε σχέση με 
τις βουλές του ανθρώπου των Αγγλων, του Γεωργίου Β’, ήταν η 
θέση του ως πρωθυπουργού και αυτό καταφαίνεται σε 
αποκαλυπτικές εγγραφές στο «Προσωπικό του ημερολόγιο». 
Βεβαίως, προσπαθούσε να δημιουργήσει δικά του πολιτικά 
ερείσματα με τις συνεχείς του περιοδείες και τις δεκάδες δημόσιες 
ομιλίες του, γνωρίζοντας μέχρι πού μπορούσε να παίξει τα χαρτιά του.

Φασίζοντα στοιχεία

Από το αυταρχικό καθεστώς των Γεωργίου Β’ και Μεταξά δεν 
έλειπαν τα φασίζοντα στοιχεία. Αλλωστε τότε ακόμα, ο φασισμός 
και ο ναζισμός δεν είχαν ηττηθεί πολιτικά και στρατιωτικά και 
διατηρούσαν την αίγλη τους. Μάλιστα στην Ελλάδα, όπως και στις
άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η ερωτοτροπία με τον φασισμό δεν ήταν 
προνόμιο παραγόντων της Δεξιάς. Χαρακτηριστική είναι η 
περίπτωση του βενιζελογενούς στρατηγού Νικολάου Πλαστήρα ο 
οποίος, πριν από την 4η Αυγούστου, δεν απέκρυπτε, αλλά 
ομολογούσε δημόσια την επιθυμία επιλογής δικτατορικών
συνταγών για την αντιμετώπιση της κοινωνικής, οικονομικής και 
πολιτικής κρίσης που μάστιζε την αποδυναμωμένη από ποικίλους
κινηματίες Δημοκρατία του 1924. Αν και το καθεστώς της 
4ης Αυγούστου δεν είχε αποτολμήσει τη συγκρότηση 
μονοκομματικού κράτους (εγχείρημα μάλλον απαγορευμένο 
γιατί θα είχε ως επακόλουθο, εκ των πραγμάτων, και την 
αποδυνάμωση της κυριάρχου μετά την παλινόρθωση βασιλικής 
εξουσίας), εν τούτοις είχε σχηματισθεί η Εθνική Οργάνωσις Νεολαίας 
με βασιλικό της αντίβαρο το υπό την εποπτεία του Διαδόχου Παύλου 
Σώμα Ελλήνων Προσκόπων. Στολές, λιλιά, παράτες και φασιστικοί
χαιρετισμοί μικρών παιδιών που πολλά από αυτά στην Κατοχή 
άλλαξαν την τεντωμένη παλάμη με τη γροθιά καθώς είχαν περάσει, 
ωθούμενα από το αιματηρό ρεύμα των καιρών, από την ΕΟΝ 
στην ΕΠΟΝ. Αυτά όμως στην επιφάνεια. Στο βάθος, το καθεστώς, 
ως μονάδα του διεθνούς συστήματος, ήταν ένας κρίκος στο 
γεωπολιτικό σύμπλεγμα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, εν μέρει 
αδύναμος όσο ζούσε ο Μεταξάς και προσπαθούσε να ασκήσει
μια πολιτική με επίφαση σχετικής ουδετερότητας, αλλά
απολύτως δεδομένος μετά τον θάνατό του στις 28 Ιανουαρίου 1941.

Τρεις αποκαλυπτικές εγγραφές στο «Τετράδιο σκέψεων»

Στις 2 Ιανουαρίου, ο Μεταξάς, 22 ημέρες πριν πεθάνει, καταχωρίζει 
στο «Τετράδιο σκέψεών» του σε γλώσσα απλή, ζωντανή, τρεις 
διαδοχικές εγγραφές. Δύο λακωνικές, όπως οι αντίστοιχες του
«Ημερολογίου» του και μία ασυνήθιστα (για τα χρόνια της 
πρωθυπουργίας του) εκτεταμένη. Στην πρώτη, γράφει: 
«Μόνον ο κίνδυνος, ο μεγάλος, ο βαθύς, ο τρομερός, ανοίγει 
τα μάτια διάπλατα στην αλήθεια.» Η εγγραφή αυτή είναι 
προανάκρουσμα των όσων θα ακολουθήσουν. Στην επόμενη, 
της ίδιας πάντα ημέρας, δίνει ξεκάθαρη την εικόνα που, 
μέσα από τις πολιτικές και στρατιωτικές δοκιμασίες του Επους του ’40,
έχει σχηματίσει για τους Αγγλους. Δεν τους χαρίζεται. Σημειώνει: 
«Οι Αγγλοι εμείνανε μόνοι στον αγώνα, ύστερα από το πέσιμο της 
Γαλλίας. Και έφθασαν δύο δάχτυλα από τον γκρεμνό. 
Και μόνο έτσι έγιναν καθαροί οι σκοποί τους.  Μόνον έτσι έφυγεν 
η σκουριά από το μέταλλο που ήταν καμωμένοι.» 
Υπαινίσσεται εδώ το πείσμα και τη σκληρή αποφασιστικότητα
της υπό τον Τσώρτσιλ ιθυνούσης βρετανικής τάξεως να μην αποδεχθεί 
διαπραγματεύσεις με την θριαμβεύουσα τότε Γερμανία, αλλά να την 
πολεμήσει μέχρι τέλους και να μην της επιτρέψει ποτέ να γίνει
μεγάλη δύναμη πρώτης γραμμής, έστω και αν διαφαινόταν, ως 
συνεπακόλουθη η καταστροφή της Αυτοκρατορίας. 
Αυτά γράφει για τους Αγγλους ο Μεταξάς, ενώ ο ίδιος ως 
πρωθυπουργός υφίσταται τις ημέρες εκείνες αφόρητες πιέσεις να 
αποδεχθεί μια περιορισμένη ενίσχυση των μικρών εν Ελλάδι
βρετανικών δυνάμεων. Και τούτο γιατί οι Βρετανοί -παρότι δεν τους 
περίσσευαν άνδρες και υλικό από το θέατρο πολέμου της 
Βορείου Αφρικής- ήθελαν να δείξουν στην ουδέτερη και αντικείμενο
προσεταιρισμού Τουρκία, αλλά πρωτίστως και κυρίως στην άλλη 
μεριά του Ατλαντικού, και ειδικότερα στο αμερικανικό Κογκρέσο, 
πως ενώ έχουν μείνει να πολεμούν μόνοι εναντίον του Αξονος, δεν
εγκαταλείπουν τη μόνη μη καταλειφθείσα ακόμη εμπόλεμη ευρωπαϊκή 
χώρα τιμώντας τον ρόλο της Βρετανίας ως ηγέτιδος, που βεβαίως είχε 
ανάγκη την πολλαπλή υποστήριξη των μη εμπολέμων τότε
Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Μεταξάς όμως επέμενε σε ισχυρή και επαρκή 
βρετανική παρουσία, καθώς ήταν σίγουρος πως δεν θα αργούσε η 
αναμενόμενη επέκταση του πολέμου στα Βαλκάνια και η προσβολή της
Ελλάδας από τις γερμανικές δυνάμεις, ενώ η μικρή περαιτέρω 
ενίσχυση των βρετανικών δυνάμεων στην Ελλάδα θα ήταν δώρον 
άδωρον και απλώς θα επέσπευδε την ανάληψη γερμανικής πολεμικής
πρωτοβουλίας. Στις 18 Ιανουαρίου προβαίνει στην τελευταία 
διπλωματική του προσπάθεια. Επιδίδεται διακοίνωσή του προς 
την βρετανική  κυβέρνηση στην οποία εισαγωγικά αναφέρεται: 
«Είμεθα αποφασισμένοι να αντιμετωπίσωμεν καθ’ οιονδήποτε τρόπον 
και με οιασδήποτε θυσίας ενδεχομένην γερμανικήν επίθεσιν, 
αλλ’ ουδόλως επιθυμούμεν να την προκαλέσωμεν, εκτός εάν 
η Μεγάλη Βρετανία θα ηδύνατο να μας παράσχει εις Μακεδονίαν 
την απαιτουμένην βοήθειαν. [...].»

Κατήγορος

Ο πόλεμος της Ιταλίας κατά της χώρας του και η στάση της Γερμανίας 
οδήγησαν τον ιδεολογικό «συνοδοιπόρο» των αντικομμουνιστικών 
δικτατοριών του Μεσοπολέμου Μεταξά να μετατραπεί σε κατήγορο 
του φασισμού και του ναζισμού και των ηγετών τους Μουσολίνι και 
Χίτλερ, χωρίς να αρνείται τη συγγένεια των καθεστώτων τους με το 
δικό του. Με ανοιχτά «τα μάτια διάπλατα στην αλήθεια» πλέον, εκείνη 
την Πέμπτη, 2 Ιανουαρίου 1941, του τελευταίου μήνα της ζωής του, και 
ενώ ήδη «από την φορά της Ιστορίας» έχει κερδίσει την δόξα, γράφει, 
μεταξύ άλλων: « [...] Στο ζήτημα της Ελλάδος, αποδείχτηκε η ψευτιά 
και των δύο. Πρώτα φυσικά του Μουσολίνι. Και δεύτερα του άλλου.» 
Ιδιαίτερα κατηγορεί τον Χίτλερ ότι ξεπούλησε «την Ελλάδα στην Ιταλία 
σαν να ήταν άψυχο αντικείμενο και χωρίς αξία μάλιστα». Και 
προσθέτει ο Μεταξάς με την κατακλείδα της τελευταίας προ του 
θανάτου του εγγραφής του στο «Τετράδιο σκέψεων»: 
«Μια φορά είναι όχι μόνον μωρός αλλά και κακόπιστος 
ο Ελληνας που πιστεύει ακόμα τώρα πλέον, με αυτά που 
βλέπουμε γύρω μας, σε ιδεολογίες του Χίτλερ και πολύ 
περισσότερο του Μουσολίνι. Είναι μεγάλοι άνθρωποι, αλλά χαμηλοί, 
πολύ χαμηλοί. Ούτε σε γερμανικές ιδεολογίες και ρωμαντισμούς. 
Ιταλικές δεν υπάρχουν.» Μ’ αυτόν τον αφοριστικό λόγο ο Μεταξάς 
ξεκαθαρίζει -χωρίς καν την εμπειρία της βάρβαρης Κατοχής και του 
Ολοκαυτώματος- το πεδίο. Για τους Ελληνες ο φασισμός και ο 
ναζισμός είναι μωρία. Και δεν πρόκειται περί πολιτικής προπαγάνδας 
καθώς τα κείμενα αυτά δεν δημοσιεύονταν αλλά προορίζονταν
για μεταθανάτια έκδοση.

Ας το έχουν αυτό υπόψη τους όσοι ακούνε σήμερα τα τάγματα εφόδου 
των εν Ελλάδι νεοναζί να τιμούν τάχα τον Μεταξά καπηλευόμενοι τη δόξα του.

Ιωάννης Μεταξάς και καθεστώς 4ης Αυγούστου. Κανένα πολιτικό κόμμα δεν δικαιούται να ιδιοποιείται το όνομα του Ιωάννη Μεταξά.

Επίκαιρα 26η Ιουνίου 2013

Ο Ιωάννης Μεταξάς και το καθεστώς της 4ης Αυγούστου ανήκουν μόνο στην ιστορία,  και στις συγκεκριμένες ιστορικές και πολιτικές συνθήκες που τους γέννησαν. Το δικτατορικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου 1936-1940 δεν γεννήθηκε από πολιτικό κόμμα, ούτε έμεινε ως πολιτικό κόμμα. Δεν συγκρίνεται με άλλες δικτατορίες, δεν επαναλαμβάνεται,  είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Ελληνικής Ιστορίας, της εποχής που δημιουργήθηκε και της προσωπικότητας του Ιωάννη Μεταξά, με την σύνθετη ιδιότητα του στρατιωτικού και πολιτικού αρχηγού, κυρίως των διεθνών συνθηκών. Δημιουργήθηκε  με στόχο να αντιμετωπίσει η Ελλάδα και ο Ελληνικός Λαός ενωμένος και όχι χωρισμένος σε κόμματα και ποικίλες ιδεολογίες, τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Ναζισμό που απειλούσε την Ευρώπη. Το πρόσωπο του «Εθνικού Κυβερνήτη» Ιωάννη Μεταξά, όπως αποκαλείτο τότε, είναι μακράν πάσης συγκρίσεως με μεταγενέστερα και προγενέστερα καθεστώτα, πρόσωπα και δικτατορικές διακυβερνήσεις. 
Διάφορα κόμματα κατά καιρούς τείνουν να καρπωθούν την υστεροφημία του Ιωάννη Μεταξά και μάλιστα με λάθος ερμηνεία της πολιτικής προσωπικότητας του και της ιστορίας του. Επιπλέον πολύς κόσμος τον αναφέρει σε συσχετισμό με τον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο, ο οποίος κατέλαβε την εξουσία χρησιμοποιώντας τα όπλα του Ελληνικού Στρατού. Οι συγκρίσεις αυτές είναι  ανεπίτρεπτες ιστορικά, επιπόλαιες πολιτικά και ουσιαστικά απαράδεκτες ηθικά. Δεν είχε καμία απολύτως σχέση η Ελλάδα του 1936 με την Ελλάδα του 1967.
Ο Ιωάννης Μεταξάς είχε παραιτηθεί από το στρατό όταν πολιτεύτηκε, δημιουργώντας το 1922 μετά την Μικρασιατική Καταστροφή το «Κόμμα των Ελευθεροφρόνων» και δεν ανέμειξε τον στρατό στην δικτατορία της 4ης Αυγούστου. Τουναντίον προστάτευσε το Σύνταγμα σε κάθε περίπτωση παραβιάσεώς του και εναντιώθηκε σε κάθε στρατιωτική επανάσταση και κίνημα όπως του Πλαστήρα το 1933 και του Ναυτικού το 1935. Αναδείχθηκε Πρωθυπουργός τον Απρίλιο του 1936 με 240 ψήφους της Βουλής των Ελλήνων και η άρση των άρθρων του Συντάγματος την 4η Αυγούστου του 1936 έγινε με τον νόμο του Ελευθερίου Βενιζέλου Ν.Δ. 4229/1929.  
Χωρίς καμία αμφιβολία ο Μεταξάς ήταν αντίθετος σε κάθε παρανομία και αντισυνταγματικότητα και με αυτές τις αρχές κυβέρνησε την Ελλάδα, με πρόνοια και σύνεση, κτίζοντας την ομοψυχία του λαού πολύ πριν την 28 η Οκτωβρίου, διατηρώντας απόλυτη ουδετερότητα στην εξωτερική πολιτική μέχρι την κρίσιμη ώρα της εχθρικής προσβολής.  Το πιστεύω του ήταν το διπλό ΟΧΙ, προς Ιταλούς και Γερμανούς, πριν καν εισβάλουν και το τήρησε μέχρι το θάνατό του, τονίζοντας την πλήρη   αντίθεση και αντίσταση του στους Φασίστες και Ναζιστές δικτάτορες του Άξονα.
Είναι προφανές ότι πρόσωπα που προβαίνουν σε παρόμοιες συγκρίσεις του Ιωάννη Μεταξά με άλλες δικτατορίες είναι μακράν κάθε πραγματικότητας. Προφανώς δεν είχαν την ευκαιρία να διαβάσουν προσεκτικά κανένα σοβαρό βιβλίο ιστορίας, πολύ περισσότερο την προσωπική του ιστορία και γραπτή κατάθεση του στο «Ημερολόγιο» του, την αρθρογραφία του σε εφημερίδες, το «Πολίτευμα» του και τους Λόγους της τετραετίας 1936-1941, ώστε να έχουν κατανοήσει τη πολιτική φιλοσοφία και τις πράξεις του σε κάθε περίοδο της ζωής του, κυρίως τους λόγους για τους οποίους απεφάσισε να προχωρήσει στην δικτατορική διακυβέρνηση της Ελλάδας όταν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος φαινόταν αναπόφευκτος.

Ο Ιωάννης Μεταξάς δεν συγκρίνεται δεν επαναλαμβάνεται ανήκει μόνο στην εποχή του.





Ιωάννα Φωκά-Μεταξά

Γιατί λησμονούν τα Δωδεκάνησα;

Τα σχολικά βιβλία Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού, με τίτλο «Ιστορία του Νεότερου και Σύγχρονου Κόσμου» με συγγραφείς τους, Ιωάννη Κολιόπουλο, Αθανάσιο Καλλιανιώτη, Ιάκωβο Μιχαηλίδη και Χαράλαμπο Μηνάογλου, όπως και το σχολικό βιβλίο Ιστορίας της Γ’ Γυμνασίου «Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία», με συγγραφείς την Ευαγγελία Λούβη και τον Δημήτριο Χρ. Ξιφαρά, δεν αναφέρουν την συμμετοχή του Ελληνικού Βασιλικού και Εμπορικού Ναυτικού κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, 1940-1945, και την συμμετοχή της Ελλάδας στην απόβαση των Συμμάχων στη Σικελία και στην Νορμανδία κατά την D DAY.  

Στα αποτελέσματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για την Ελλάδα, δεν αναφέρουν ούτε ότι οι νίκες στο μέτωπο της Αλβανίας και η συμμετοχή της Ελλάδας με τους Συμμάχους ήταν ο λόγος που τα Δωδεκάνησα απεδόθησαν στην Ελλάδα, μετά μάλιστα αιματηρούς αγώνες. Τα Δωδεκάνησα ενσωματώθηκαν όπως θεσπίζει ο νόμος 518/1948 από την 28η Οκτωβρίου 1947, τιμώντας με αυτόν τον τρόπο τους νεκρούς του τακτικού στρατού.

Τα Δωδεκάνησα είχαν μείνει 390 χρόνια υπό τουρκική κατοχή και 33 χρόνια υπό Ιταλική κατοχή, μετά τον Ιταλοτουρκικό Πόλεμο του 1911. Όταν οι Ιταλοί παραδόθηκαν στους συμμάχους το 1943, τα Δωδεκάνησα περιήλθαν υπό γερμανική κατοχή.

Κρίνοντας την απαράδεκτη αυτή απόκρυψη της ιστορίας επικίνδυνη και πολύ σοβαρή για εθνικούς λόγους, μία ιστορία που αφορά άμεσα την εξωτερική μας πολιτική και τα θέματα ΑΟΖ, που ευρέως συζητούνται στις ημέρες μας, έστειλα την επιστολή προς την ΕΣΤΙΑ που δημοσιεύτηκε την 1.2.2013. 

Ε Π Ι Κ Α Ι Ρ Α

http://ioannismetaxas.gr/Epikera.html

28 Οκτωβρίου 2012

Η ιστορική οικία του Ιωάννη Μεταξά
Οδός Στρατηγού Δαγκλή 10, Κηφισιά
θα παραμείνει ανοικτή την
Κυριακή 28η Οκτωβρίου 2012
Συμμετέχοντας στον διπλό εορτασμό
της 72ης επετείου της 28ης Οκτωβρίου του 1940
και των 100 χρόνων από τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912 -1913
Είσοδος ελεύθερη
από την 10ην πμ. έως την 2.30 μμ.


Προς τους φίλους που θα αποτίσουν φόρο τιμής Στους Ηρωικώς Πεσόντες Έλληνες
και στον Εθνικό Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά
που αντιστάθηκαν σε κάθε ξένη επιβουλή, με μια ψυχή ως ένα αδιάσπαστο σύνολο,
θερμή παράκληση να μην φέρουν διακριτικά πολιτικών κομμάτων, ώστε να μην αποβεί
ο ιστορικός αυτός χώρος σημείο προβολής πολιτικών ιδεών.

26 Οκτωβρίου 2012

Ομιλία κας Ιωάννα Φωκά - Μεταξά με θέμα "Ιωάννης Μεταξάς και Βαλκανικοί Πόλεμοι".

22 Οκτωβρίου 2012

Ομιλία κας Ιωάννας Φωκά -Μεταξά με θέμα "Δύο Πόλεμοι δύο Νίκες"

28 Οκτωβρίου 2011

Το «ΟΧΙ» της «28ης Οκτωβρίου 1940»
θα εορταστεί όπως πάντα στην οικία
του Ιωάννου Μεταξά στην Κηφισιά,
Στρ. Δαγκλή 10 και Κεφαλληνίας.
Η οικία θα παραμένει ανοικτή στο κοινό
από 10πμ έως 8μμ.
Η είσοδος είναι ελεύθερη.


29η Ιανουαρίου 2011 και ώραν 12.30

Τελούμεν επιμνημόσυνη δέηση εις τον Ιερό Ναό
Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Κεφαλαρίου Κηφισιάς
Επί τη συμπληρώσει 70 ετών από του θανάτου
του αειμνήστου Εθνικού Κυβερνήτη
ΙΩΑΝΝΟΥ ΜΕΤΑΞΑ


2α Δεκεμβρίου 2010

"TIME" άρθρα εποχής για την Ελλάδα με θέμα το Έπος 1940-1941.

22α Νοεμβρίου 2010

"ΕΚΥΡΙΕΥΣΑΜΕΝ ΤΗΝ ΚΟΡΥΤΣΑΝ" αναγγελία του Ιωάννης Μεταξά για την Μεγάλη Νίκη.

14η Νοεμβρίου 2010


Η Εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ δημοσίευσε την επιστολή της Ιωάννας Φωκά με την οποίαν απαντά στο άρθρο του Ακαδημαϊκού Κ.Ι. Δεσποτόπουλου, της 28ης Οκτωβρίου 2010, με τίτλο «Ο ελληνοϊταλικός πόλεμος και ο Ιωάννης Μεταξάς».

13η Νοεμβρίου 2010

Η εφημερίδα ΕΣΤΙΑ δημοσίευσε το κείμενο της Ιωάννας Φωκά-Μεταξά, που συνοδεύει την επιστολή του Ιωάννη Μεταξά, προς τον Πρωθυπουργό Σωτήριο Κροκιδά, την σχετική με την δίκη των Έξι.
11η Νοεμβρίου 2010


Παραδόθηκαν στα Γενικά Αρχεία του Κράτους (Γ.Α.Κ.) η μικροφωτογραφική (φιλμ) και η ψηφιακή μορφή του προσωπικού Αρχείου του Ιωάννου Μεταξά, του Αρχείου της Εθνικής Οργανώσεως Νεολαίας (Ε.Ο.Ν.), καθώς και του Αρχείου της αντιστασιακής κατά των Γερμανών, αμιγώς γυναικείας οργανώσεως «ΣΠΙΘΑ».

1η Νοεμβρίου 2010

Η απάντηση της κυρίας Ιωάννα Φωκά-Μεταξά στο άρθρο του Ακαδημαικού και φιλοσόφου κυρίου Κ. Ι. Δεσποτόπουλου, στην Καθημερινή, την 28η Οκτωβρίου 2010, με τίτλο «Ο ελληνοιταλικός Πόλεμος και ο Ιωάννης Μεταξάς», που δημιούργησε εύλογες απορίες στο κοινό, ως προς τη στάση του Ιωάννη Μεταξά στον πόλεμο, και μάλιστα σε μία κρίσιμη στιγμή τον Δεκέμβριο του 1940, με την υποθετική ερμηνεία της αποστολής του Γεωργίου Πεσμαζόγλου.

Το ΄Αρθρο Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2010


"ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ"
Γεωργίου Ι. Πεσμαζόγλου σελ. 208 έως 220


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ
από την κυρίας Ιωάννας Φωκά-Μεταξά


29 Οκτωβρίου 2010

Ομιλία της κας Ιωάννας Φωκά-Μεταξά με θέμα
"Γιατί μπήκαμε στον πόλεμο του '40"


Πρόγραμμα Μαθημάτων Ελεύθερου Πανεπιστημίου,
Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Κηφισιάς,
Έπαυλη Δροσίνη,
Αγ.Θεοδώρων καί Δ.Κυριακού
213-2007204,205,207 210 8014701
(Βιβλιοθήκη Δήμου Κηφισιάς) 7.00μμ - 9.00μμ


28η Οκτωβρίου 2010

Αρθρο της κας Ιωάννας Φωκά-Μεταξά -
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

"Ποία η σημασία της 28ης Οκτωβρίου
για τους Έλληνες σήμερα"

ΑΡΘΡΟ προς ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.pdf
Η σημασία της 28ης Οκτωβρίου σήμερα.pdf

28 Οκτωβρίου 2010

Το «ΟΧΙ» της «28ης Οκτωβρίου 1940»
θα εορταστεί όπως πάντα στην οικία
του Ιωάννου Μεταξά στην Κηφισιά,
Στρ. Δαγκλή 10 και Κεφαλληνίας.
Η οικία θα παραμένει ανοικτή στο κοινό
από 10πμ έως 10μμ.
Η είσοδος είναι ελεύθερη.

28 Ιουνίου 2010

Έγινε ανάρτηση πάνω από 200 ψηφιοποιημένα «πρωτοσέλιδα» εφημερίδων εποχής 1936 -1941. Θα τα βρείτε μέσα απο την
ιστοσελίδα «Βιβλιογραφία» http://ioannismetaxas.gr/Bibliografia.html
η σε αρχείο pdf στην διεύθυνση http://ioannismetaxas.gr/efimeridesInternet.pdf



16 Ιουνίου 2010

Επιστολή της κυρίας Ιωάννας Φωκά-Μεταξά προς την εφημερίδα «η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»

Γραμματα Αναγνωστων - MONIMEΣ ΣTHΛEΣ 16 Jun, 2010
Ο τορπιλισμός της «Ελλης» Κύριε διευθυντά Την Κυριακή 6 Ιουνίου, με επιμέλεια του κ. Νίκου Χρυσολωρά, παρουσιάστηκε στην εφημερίδα σας «Η Καθημερινή» το άρθρο του κ. Ζήση Φωτάκη...
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_16/06/2010_404649

Ο τορπιλισμός της «Ελλης» στην Τήνο - EΛΛAΔA 6 Jun, 2010 Τον Αύγουστο του 1940, η Γερμανία είχε θέσει ήδη υπό τον έλεγχό της το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης και η Luftwaffe βομβάρδιζε ανηλεώς (αλλά χωρίς αποτέλεσμα) την τελευταία εστία αντίστασης που είχε απομείνει στις Βρετανικές Νήσους. Παράλληλα, ο Χίτλερ κατέστρωνε το πλέον μεγαλεπήβολο από τα...
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_06/06/2010_403530

Σειρά προκλήσεων - EΛΛAΔA 6 Jun, 2010 Στο ξεκίνημα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η ναυτική σημασία του γεωγραφικού χώρου και στόλου της Ελλάδας δεν είχε την αντίστοιχη βαρύτητα που εμφάνιζε το καλοκαίρι του 1914. Το γεγονός αυτό που, εν πολλοίς, απέρρεε από την προτεραιότητα που απέδιδε η Μεγάλη Βρετανία στην προάσπιση των...
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_06/06/2010_4


10 Ιουνίου 2010

'Εγινε ψηφιοποίηση των εκδόσεων:

Η ιστορία του Εθνικού Διχασμού. Η αρθρογραφία Ε. Βενιζέλου και Ι. Μεταξά, στις εφημερίδες Ελεύθερον Βήμα 1934 και Καθημερινή 1934-1935 αντίστοιχα, είναι το σημαντικότερο ιστορικό κείμενο για τον διχασμό. Σήμερα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κυρομάνος. Θεσσαλονίκη.
http://www.ioannismetaxas.gr/Dimosievmata.html

-Η Ιστορία του Εθνικού Διχαστμού και της Μικρασιατικής Καταστροφής Η αρθογραφία του Ι.Μεταξά
στην εφημερίδα Καθημερινή 1934-1935. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "ΕΚΑΤΗ" Χ.Κ. Νικολάκης.
http://www.ioannismetaxas.gr/Bibliografia.html


Νέες αναρτήσεις Μαϊου 2010

Έγινε ψηφιοποίηση των τεσσάρων τόμων με τίτλο: «ΤΕΣΣΑΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ Ι.ΜΕΤΑΞΑ»,

Τόμος Α' - Γεωργική καί Κοινωνική Μεταρρυθμίσις.

Τόμος Β' - Νεολαία, Δικαιοσύνη, Ασφάλεια, Τ.Τ.Τ., Γενικαί Διοικήσεις.

Τόμος Γ' - Οικονομικά, Κρατική Υγιεινή καί Πρόνοια, Παιδεία, Εσωτερική Αναδιοργάνωσις, Δημόσια 'Εργα, Χερσαίαι καί Θαλασσίας Συγκοινωνίας, 'Εθνική Οικονομία, Διοικήσις Πρωτευούσης, Αγορονομία.

Τόμος Δ' -Στρατός, Ναυτικόν, Αεροπορία, Τουρισμός-Ραδιοφωνία-Τύπος-Διαφώτισις, Ιδεολογικόν Περιεχόμενον 'Εθνικού Κράτους.

Οι τόμοι βρίσκονται στην διεύθυνση, http://www.ioannismetaxas.gr/Varius/Erga4nAvgoustou.html

Επίσης θα βρείτε και άλλα κρατικά έντυπα που κυκλοφόρησαν στο διάστημα 1936-1941, με καταγραφή των έργων και αναφορές στην νομοθεσία στην διεύθυνση, http://www.ioannismetaxas.gr/Ergon4nAvgoustou.html


29 Απριλίου 2010


Ομιλία της κας Ιωάννας Φωκά - Μεταξά με θέμα «Μιλώντας για τον Ιωάννη Μεταξά»,
Πρόγραμμα Μαθημάτων Ελεύθερου Πανεπιστημίου,
Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Κηφισιάς,
Έπαυλη Δροσίνη (Βιβλιοθήκη Δήμου Κηφισιάς) 5.30μμ - 7.00μμ

Νέες αναρτήσεις Μαρτίου - Απριλίου 2010

Έγινε ψηφιοποίηση όλων των σελίδων των 132 τευχών του περιοδικού «η Νεολαία» και αναρτήθηκαν όλες οι σελίδες κατά τεύχος ως «photo albums» για να μπορεί κανείς εύκολα να τα διαβάζει κάθε ένα τεύχος ξεχωριστά.

«ή Νεολαία» άρχισε να τυπώνεται από 15 Οκτωβρίου 1938 έως 19 Απριλίου 1941.

Τα τεύχη «ή Νεολαία» βρίσκονται στην διεύθυνση http://ioannismetaxas.gr/Periodiko_Neolaia.html
Ο αναγνώστης μπορεί να κάνει διπλό «κλικ» στο εικονίδιο οποιοιδήποτε τεύχους που τον ενδιαφέρει και θα έχει όλες τις σελίδες του τεύχους για εύκολη μεγέθυνση και ανάγνωση.

Πλήρης κατάλογος για τις πηγές, αρχεία, βιβλιογραφία και βιογραφία που βασίζονται τα ιστορικά κείμενα της ιστοσελίδας, βρίσκονται στην διεύθυνση «Βιβλιογραφία» http://www.ioannismetaxas.gr/Bibliografia.html

Τα 10 «Υπομνήματα» που υπέβαλε ο Ιωάννης Μεταξάς προς τον Ελευθέριο Βενιζέλο στο διάστημα 1913 εως 1916, θα τα βρείτε στην διεύθυνση «Μεταξάς - Βενιζέλος» http://ioannismetaxas.gr/Metaxas_Venizelos.html

3 Μαρτίου 2010

Αναρτήθηκε νέα ιστοσελίδα για τον Ευγένιο Φωκά, Καθηγητή της Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών. Πρύτανις 1960-1963. Διδάκτωρ επί τιμή του Πανεπιστημίου των Παρισίων. Doctor Honoris Causa. Legion d' Honneur.
Είναι ο προσωπικός ιατρός του Ιωάννου Μεταξά και ο πατέρας της κ. Ιωάννας Φωκά - Μεταξά.

10 Μαρτίου 2010

Αναρτήθηκε νέα ιστοσελίδα για την Εξωτερική Πολιτική του Ιωάννου Μεταξά 1936 - 1941 Είναι η ομιλία της Ιωάννας Φωκά-Μεταξά στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Κηφισιάς που έγινε την 28η Ιανουαρίου 2010.

4 Φεβρουαρίου 2010

Στις ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ λειτουργεί κινηματογραφική απεικόνιση από τον ιστοχώρο
της Ε. Ρ.Τ , με χαρακτηριστικές ταινίες από την ζωή του Ιωάννη Μεταξά, τις δραστηριότητες της Νεολαίας Ε.Ο.Ν, 1937-1941.

'Αρχισε να συμπληρώνεται η αντίστοιχη ιστοσελίδα στα Αγγλικά.
Θα έχει διαφορές στα κείμενα από την ελληνική και επιπλέον ύλη που ενδιαφέρει το αγγλόφωνο κοινό.

5 Φεβρουαρίου 2010

Αναρτήθηκε το σύνολο της έκδοσης «Λόγοι και Σκέψεις του Ιωάννου Μεταξά»
που εκδόθηκαν στις 18 Απριλίου 1969, από την κόρη του Λουκία Μεταξά.
ΗΘΟΣ & ΠΝΕΥΜΑ/ ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ. Τα κείμενα είναι σε pdf.

Οι λόγοι είναι κατά χρονολογική σειρά. Στην αρχή κάθε τόμου υπάρχει Συνοπτικό Ευρετήριο των λόγων, και η χρονολογία εκφώνησης τους. Στο τέλος του δευτέρου τόμου είναι μία ξεχωριστή καταγραφή σκέψεων του Ιωάννη Μεταξά
«ΣΚΕΨΕΙΣ 1917-1941» που αποτελούσε ένα ιδιαίτερο τομίδιο στο αρχείο του, κατατεθημένο από το 1970 στα Γενικά Αρχεία του Κράτους.
Το τομίδιο «λανθάνει», δεν ανευρίσκεται πλέον στα Γ.Α.Κ.

ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ περιέχει τους λόγους 1936-1938.(Σελ. 467)
4.8.1936-30.12.1938

ΤΟΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ περιέχει τους λόγους 1939-1941.(Σελ .480)
(1.1.1939-7.1.1941)

Ο σημαντικός λόγος της 10ης Δεκεμβρίου 1936, «ΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΝΕΟΛΑΙΑ» , που εκφωνήθηκε σε μεγάλη συγκέντρωση φοιτητών, στον κινηματογράφο Πάλλας, στην οδόν Βουκουρεστίου στην Αθήνα. Στην παρούσα ιστοσελίδα έχει ληφθεί από την πρώτη έκδοση των λόγων «ΛΟΓΟΙ 1ης ΤΡΙΕΤΙΑΣ 4.8.1936-4.8. 1939». και παρατίθεται αυτοτελώς.

6 Φεβρουαρίου 2010

Αναρτήθηκε μέρος του Φάκελλου Νο. 10. του Αρχείου του Ιωάννη Μεταξά σε μορφή PDF, που αναφέρει:
Φάκελλος περιέχων χειρόγραφον έκθεσιν «του Μέλλοντος Συντάγματος» στην ιστοσελίδα Εξωτερική Πολιτική



Ερωτήσεις - Απαντήσεις

Οι ερωτήσεις που ακολουθούν είναι αυτές που τακτικότερα απασχολούν το ευρύ κοινό.
Οι απαντήσεις που δίδονται είναι συνήθως μέσα από κείμενα του ιδίου του Μεταξά
ή κείμενα άλλων συγγραφέων ενυπόγραφα.

1. Ο Μεταξάς ή ο Ελληνικός Λαός είπε το ΟΧΙ;
Η ερώτηση αυτή, συνηθισμένη στα δημοσιογραφικά και τηλεοπτικά δεδομένα των τελευταίων χρόνων, έγινε και από την εφημερίδα «Καθημερινή» προς την Ιωάννα Φωκά. Η εφημερίδα δημοσίευσε τις απαντήσεις στο φύλλο της 27ης Οκτωβρίου 2007.
-Το κείμενο της Ιωάννας Φωκά

-Ομιλία της Ιωάννας Φωκά-Μεταξά στο Λύκειο Ελληνίδων, 22.10.2009

2. Ερώτηση
Ήταν Αγγλόφιλος ή Γερμανόφιλος ο Ιωάννης Μεταξάς ;
Ήταν πιόνι του Βασιλιά ;
Ήταν φυσικός ο θάνατός του ή όχι ;

-28 Ιανουαρίου 2010 Ομιλία της Ιωάννας Φωκά-Μεταξά στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Κηφισιάς

3. Ερώτηση
Ποιός είναι ο λόγος που ο Μεταξάς εισηγήθηκε στον Βασιλέα Γεώργιο την άρση των άρθρων του Συντάγματος και την εκτροπή το Πολιτεύματος;
Απάντηση
Ο κίνδυνος ενός Ευρωπαικού πολέμου και η ανάγκη της Ελλάδος να προετοιμαστεί στρατιωτικά κοινωνικά ηθικά και να βαδίσει με ομοψυχία.

-28 Ιανουαρίου 2010 Ομιλία της Ιωάννας Φωκά-Μεταξά στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Κηφισιάς

4. Ερώτηση
Γιατί ο Μεταξάς καθυστέρησε την διαδικασία της διαδοχής του;
Απάντηση
Ο Φάκελος Νο. 10 του Αρχείου του Ιωάννη Μεταξά, που είναι κατατεθειμένος στα Γ.Α.Κ, με τα στοιχεία Κ 065, επιγράφεται:
Φάκελος περιέχων χειρόγραφον έκθεσιν «του Μέλλοντος Συντάγματος».

Το Πολίτευμα «του Μέλλοντος Συντάγματος»

http://ioannismetaxas.gr/Erotisis.html

Αρχειοθήκη ιστολογίου